galakta.pl

[Monterey Jack]

Co wam się nie podoba w HwA?
Bo mi...
- doszedłem do wniosku, że w tej grze od razu mamy "wybuch" pojawiają się bramy, wychodzą potwory, trzeba się bić. Porównam to do wewnętrznej krainy w Magii i Mieczu. Brakuje mi "krainy Zewnętrznej" - czyli części gry gdzie gracze chodzili by po planszy, losowali przygody, zdobywali przedmioty/ doświadczenie. W tej części powinno być jak najmniej mitów żeby nadać odpowiedni tajemniczy klimat.
- czary. Nie powinno ich być w ogóle, powinny wiązać się z jakimiś rytuałami, lub być bardzo rzadkie. Teraz są za powszechne i każdy może się ich nauczyć -wg mnie to nie pasuje do klimatu opowiadań Lovecraft
- za łatwo walczy się z potworami. Czasem nie stanowią one żadnego zagrożenia dla poszukiwacza
...
na razie tyle, potem jeszcze coś dopiszę.

Co wam się nie podoba w HwA?
Bo mi...
- doszedłem do wniosku, że w tej grze od razu mamy "wybuch" pojawiają się bramy, wychodzą potwory, trzeba się bić. Porównam to do wewnętrznej krainy w Magii i Mieczu. Brakuje mi "krainy Zewnętrznej" - czyli części gry gdzie gracze chodzili by po planszy, losowali przygody, zdobywali przedmioty/ doświadczenie. W tej części powinno być jak najmniej mitów żeby nadać odpowiedni tajemniczy klimat.
- czary. Nie powinno ich być w ogóle, powinny wiązać się z jakimiś rytuałami, lub być bardzo rzadkie. Teraz są za powszechne i każdy może się ich nauczyć -wg mnie to nie pasuje do klimatu opowiadań Lovecraft
- za łatwo walczy się z potworami. Czasem nie stanowią one żadnego zagrożenia dla poszukiwacza
...
na razie tyle, potem jeszcze coś dopiszę.

[morgan]

Dla mnie najbardziej meczący jest moment kiedy brakuje do wygranej 1-2 pieczęci bram, bohaterowie są wypasieni i nic nie jest w stanie ich zaskoczyć. Jest to nudne,wyzbieranie wskazówek do pieczęci może zajmować 1-2 godzinki.

Dla mnie najbardziej meczący jest moment kiedy brakuje do wygranej 1-2 pieczęci bram, bohaterowie są wypasieni i nic nie jest w stanie ich zaskoczyć. Jest to nudne,wyzbieranie wskazówek do pieczęci może zajmować 1-2 godzinki.

[ragi]

... za łatwo walczy się z potworami ? To kim ty grasz?
W tej grze generalnie trzeba mieć mnóstwo szczęścia. Rzadko kiedy bohater staje się wypasionym, a tylko wtedy jesteś w stanie walczyć sensownie z potworami.
Jak gość ma dużą wytrzymałość to jego poczytalność jest taka, że na widok pająka traci połowę przedmiotów, połowę wskazówek i trafia do wariatkowa. Ma szczęście mając kasę bo może się tam wyleczyć do stanu początkowego. Jeśli nie to w zasadzie już nie ma czym grać. Prędzej czy później trafi się karta, potwór, cokolwiek co mu tą jedną poczytalność znowu zabierze i znowu traci połowę tego co ma. A tu jak nie masz kasy ani przedmiotów to w zasadzie szanse na zdobycie jakiejś broni są znikome.
Gra generalnie jest tak pomyślana by każde kolejne wyciągnięcie karty niezależnie czy z kupki Arkham czy z innych światów było maksymalnie stresujące. Jeden pech i nie ma Cię w grze... Mogę podać parę przykładów kart, które w zasadzie wydają wyrok w momencie ich pociągnięcia. Generalnie jak dojdzie do przebudzenia Przedwiecznego, a ty masz jeszcze czym walczyć to masz już fuksa.
Na jakieś 10 gier udało nam się pokonać Przedwiecznego tylko dwa razy. W porównaniu do Talizmanu (aka Magia i Miecz) w którym na 10 gier z osiem razy zdobyłem Koronę Władzy, a najgorszą rzeczą jaka Cię może spotkać (poza śmiercią) jest zamiana w ropuchę na trzy tury...

Mimo, że za każdym razem jak widzę, że wszystko jest przeciwko mnie w tej grze to mnie jasna k..... bierze. Ale po kilku dniach znów mam ochotę w to zagrać, czego o Talizmanie powiedzieć nie mogę.

A co mnie wkurza?
1. Na wszystkie gry tylko dwa razy miałem szczęście dostać (lub kupić) przyjaciela. Już się nie nastawiam na zdobycie chociaż jednego więc jak odchodzą z miasta gdy panika wzrasta to mnie to nie rusza....
2. Zaklęcia w zasadzie nie używalne (prócz kilku wyjątków), mogę temat rozwinąć...

Oby dodatek to zmienił...

... za łatwo walczy się z potworami ? To kim ty grasz?
W tej grze generalnie trzeba mieć mnóstwo szczęścia. Rzadko kiedy bohater staje się wypasionym, a tylko wtedy jesteś w stanie walczyć sensownie z potworami.
Jak gość ma dużą wytrzymałość to jego poczytalność jest taka, że na widok pająka traci połowę przedmiotów, połowę wskazówek i trafia do wariatkowa. Ma szczęście mając kasę bo może się tam wyleczyć do stanu początkowego. Jeśli nie to w zasadzie już nie ma czym grać. Prędzej czy później trafi się karta, potwór, cokolwiek co mu tą jedną poczytalność znowu zabierze i znowu traci połowę tego co ma. A tu jak nie masz kasy ani przedmiotów to w zasadzie szanse na zdobycie jakiejś broni są znikome.
Gra generalnie jest tak pomyślana by każde kolejne wyciągnięcie karty niezależnie czy z kupki Arkham czy z innych światów było maksymalnie stresujące. Jeden pech i nie ma Cię w grze... Mogę podać parę przykładów kart, które w zasadzie wydają wyrok w momencie ich pociągnięcia. Generalnie jak dojdzie do przebudzenia Przedwiecznego, a ty masz jeszcze czym walczyć to masz już fuksa.
Na jakieś 10 gier udało nam się pokonać Przedwiecznego tylko dwa razy. W porównaniu do Talizmanu (aka Magia i Miecz) w którym na 10 gier z osiem razy zdobyłem Koronę Władzy, a najgorszą rzeczą jaka Cię może spotkać (poza śmiercią) jest zamiana w ropuchę na trzy tury...

Mimo, że za każdym razem jak widzę, że wszystko jest przeciwko mnie w tej grze to mnie jasna k..... bierze. Ale po kilku dniach znów mam ochotę w to zagrać, czego o Talizmanie powiedzieć nie mogę.

A co mnie wkurza?
1. Na wszystkie gry tylko dwa razy miałem szczęście dostać (lub kupić) przyjaciela. Już się nie nastawiam na zdobycie chociaż jednego więc jak odchodzą z miasta gdy panika wzrasta to mnie to nie rusza....
2. Zaklęcia w zasadzie nie używalne (prócz kilku wyjątków), mogę temat rozwinąć...

Oby dodatek to zmienił...

[Sandking]

[Xeel]

Jeśli chodzi o klimat typowy dla opowiadań Lovecrafta, to Horror w Arkham jest raczej wariacją na jego temat. Świat mamy ten sam, ale jeśli klimat miałby być dokładnie taki sam, to każda karta Mitów brzmiałaby: "Pewnie i tak wszyscy zginiecie/popadniecie w obłęd, więc game over"

Tak jak napisał wyżej Sandking, choćby motyw walki z Cthulhu (którego swoją drogą da się jakoś ubić) pokazuje, że jeśli szukamy realizmu, to wybraliśmy zły adres. HwA ma po prostu taką specyfikę, i to może się podobać, albo i nie. Jak dla mnie nie ma problemu, bo gra jest świetna.

Choć w sumie, w Call of Cthulhu:Mroczne Zakątki Świata jest walka z Dagonem i Hydrą, których teoretycznie też nie powinno się ruszyć w żaden sposób, ale na każdy problem znajdzie się odpowiedni kaliber

Jeśli chodzi o klimat typowy dla opowiadań Lovecrafta, to Horror w Arkham jest raczej wariacją na jego temat. Świat mamy ten sam, ale jeśli klimat miałby być dokładnie taki sam, to każda karta Mitów brzmiałaby: "Pewnie i tak wszyscy zginiecie/popadniecie w obłęd, więc game over"

Tak jak napisał wyżej Sandking, choćby motyw walki z Cthulhu (którego swoją drogą da się jakoś ubić) pokazuje, że jeśli szukamy realizmu, to wybraliśmy zły adres. HwA ma po prostu taką specyfikę, i to może się podobać, albo i nie. Jak dla mnie nie ma problemu, bo gra jest świetna.

Choć w sumie, w Call of Cthulhu:Mroczne Zakątki Świata jest walka z Dagonem i Hydrą, których teoretycznie też nie powinno się ruszyć w żaden sposób, ale na każdy problem znajdzie się odpowiedni kaliber

[grybalski]

- niektóre czary mają, ehm, wątpliwą użyteczność
- na niektórych obszarach w ogóle się nie bywa (restauracja - nie przypominam sobie, żebym odwiedził, bank i redakcja - b. rzadko; na dworcu też nie byłem, ale zdaje się, że to się nidługo zmieni )
- bardzo mi się podoba klimat paniki (nie ma chwili odpoczynku)

- niektóre czary mają, ehm, wątpliwą użyteczność
- na niektórych obszarach w ogóle się nie bywa (restauracja - nie przypominam sobie, żebym odwiedził, bank i redakcja - b. rzadko; na dworcu też nie byłem, ale zdaje się, że to się nidługo zmieni )
- bardzo mi się podoba klimat paniki (nie ma chwili odpoczynku)

[Sandking]

To prawda - mnie też irytuje, że na niektóre miejsca - raz, że nie ma czasu w ogóle wejść, a dwa, że nie ma po co (na dworzec albo do redakcji zaglądam chyba tylko przez przypadek). Zakładam, że to jest pozmieniane w dodatkach.

To prawda - mnie też irytuje, że na niektóre miejsca - raz, że nie ma czasu w ogóle wejść, a dwa, że nie ma po co (na dworzec albo do redakcji zaglądam chyba tylko przez przypadek). Zakładam, że to jest pozmieniane w dodatkach.

[rzabcio]

[Xeel]

Zgadzam się, Epicka Bitwa dodaje walce z Przedwiecznymi ogromnych emocji. Zwłaszcza, że można w Strange Eons zrobić więcej takich kart, grze na pewno wyjdzie to na dobre

Zgadzam się, Epicka Bitwa dodaje walce z Przedwiecznymi ogromnych emocji. Zwłaszcza, że można w Strange Eons zrobić więcej takich kart, grze na pewno wyjdzie to na dobre

[Sigismond]

Walka z przedwiecznym (szczególnie epicka walka) jest fajna i mimo, że niezgodna z duchem Lovecrafta, to bardzo z żoną ją lubimy. Bez ostatecznej walki jest jakiś niedosyt. Ale z drugiej strony jak się któryś raz dostaje bęcki od przedwiecznych, to dobrze wpływa na psychikę jak się popięczętuje.

Z problemów poruszonych, to najbardziej się zgodzę z kwestiami dotyczącymi odwiedzin w stabilnych lokacjach oraz spotykaniem sprzymierzeńców. Co prawda tych drugich można zawsze dostać za trofea, ale spotkać ich (a szczególnie tych z Curse of the DPharaoh - przy wielu dodatkach prawie niemożliwe) trudno. Ale mogę to przeżyć.
Natomiast problem stabilnych lokalizacji jest dla mnie poważny. Hypnos z Kingsportu pomaga, ale z kolei za bardzo, bo m.in. umieszcza też clue tokeny , więc i tak trzeba wprowadzać swoje zasady.
Do kościoła można jeszcze skoczyć po błogosławieństwo, bo jest niezła szansa, ale w innych lokacjach to już słabo. Nie ma po co tam iść, a szansa oberwania po głowie jest niewiele mniejsza niż w spotkaniach w niestabillnych lokalizacjach.

Walka z przedwiecznym (szczególnie epicka walka) jest fajna i mimo, że niezgodna z duchem Lovecrafta, to bardzo z żoną ją lubimy. Bez ostatecznej walki jest jakiś niedosyt. Ale z drugiej strony jak się któryś raz dostaje bęcki od przedwiecznych, to dobrze wpływa na psychikę jak się popięczętuje.

Z problemów poruszonych, to najbardziej się zgodzę z kwestiami dotyczącymi odwiedzin w stabilnych lokacjach oraz spotykaniem sprzymierzeńców. Co prawda tych drugich można zawsze dostać za trofea, ale spotkać ich (a szczególnie tych z Curse of the DPharaoh - przy wielu dodatkach prawie niemożliwe) trudno. Ale mogę to przeżyć.
Natomiast problem stabilnych lokalizacji jest dla mnie poważny. Hypnos z Kingsportu pomaga, ale z kolei za bardzo, bo m.in. umieszcza też clue tokeny , więc i tak trzeba wprowadzać swoje zasady.
Do kościoła można jeszcze skoczyć po błogosławieństwo, bo jest niezła szansa, ale w innych lokacjach to już słabo. Nie ma po co tam iść, a szansa oberwania po głowie jest niewiele mniejsza niż w spotkaniach w niestabillnych lokalizacjach.

[rzabcio]

Zdaje się, że miały to zmienić zadania i misje.

Zdaje się, że miały to zmienić zadania i misje.

[Sigismond]

Tak, ale:
1. Misje i zadania trochę utonęły w moich deckach przedmiotów (mam sporo dodatków)
2. Jak już wyciągnąłem to nie miałem czasu robić.
3. No i misje są trudne, a w Arkham wiadomo, kupa roboty, są priorytety.
Możliwe jednak, że przy większej liczbie graczy (4 lub więcej) i przy tylko 2 dodatkach (faraon i dunwich) misje i zadania mogą dobrze działać.

Aha, co do potworów, to po dodatkach kolejnych trudność dosyć wzrasta. Mam już ich wszystkich wymieszanych i jak wyciągnę Maniaca, to niemal otwieram szampana z radości jakbym w totka wygrał. A są takie stwory co jednym rzutem kostką pożerają.

Tak, ale:
1. Misje i zadania trochę utonęły w moich deckach przedmiotów (mam sporo dodatków)
2. Jak już wyciągnąłem to nie miałem czasu robić.
3. No i misje są trudne, a w Arkham wiadomo, kupa roboty, są priorytety.
Możliwe jednak, że przy większej liczbie graczy (4 lub więcej) i przy tylko 2 dodatkach (faraon i dunwich) misje i zadania mogą dobrze działać.

Aha, co do potworów, to po dodatkach kolejnych trudność dosyć wzrasta. Mam już ich wszystkich wymieszanych i jak wyciągnę Maniaca, to niemal otwieram szampana z radości jakbym w totka wygrał. A są takie stwory co jednym rzutem kostką pożerają.